Ook jij kunt een kwartje worden

Ik fiets richting de dijk en zie de lichten branden bij het stadion van FC Volendam. De lichtpalen torenen hoog boven de huizen uit en verlichten een groot deel van de straten rondom het gebouw. Ik blijf het altijd een uniek plaatje vinden. Een serieus voetbalstadion middenin een dorp. Een club die uitkomt in de eredivisie.

Als ik een echtpaar passeer vang ik een gesprek op over de handbalclub. Ook zij spelen in de hoogste klasse, evenals de toppers van de plaatselijke turnvereniging. Kortom, er komt heel veel talent hiervandaan. En dan heb ik het nog niet eens over de muzikale talenten, die ook vele uitblinkers heeft voortgebracht.

Volendammers, het zijn echte strebers. Het zit in de genen. Ze gaan voor het hoogst haalbare. Ja, zelfs bij een potje scrabble. Winnen zullen ze. Ik houd ervan om me aan die energie op te trekken. Dat is het voordeel van zoveel voelen. Ik voel hun passie, geloof en doorzettingsvermogen. Kan niet, bestaat niet. Ze zullen net zo lang doorgaan totdat ze hun doel hebben bereikt.

Jij kunt niks

Jarenlang heb ik een heel laag zelfbeeld gehad. Mede ook dankzij de opmerkingen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg tijdens mijn langdurige periode van chronische moeheid. Ik kon niets, men had niets aan me, ik was gewoon te lui om te werken. Nee, ik zou het nooit ver schoppen.

Toen ik het labeltje ‘arbeidsgehandicapte’ kreeg, had ik me daarbij kunnen neerleggen. Het werd nu immers ook bevestigd van hogerhand.

Maar ik legde me daar niet bij neer. Ik wist dat ik veel te bieden had. Alleen wel op mijn eigen manier. Geen baan van 9 tot 5 in een kantoor vol met andere mensen, computers en stressvolle deadlines.

Ik creëerde mijn eigen baan. Met dank ook aan de werkgevers die huiverig waren om mij aan te nemen vanwege mijn ‘ziekteverleden’. 

De roep sterker dan de angst

En ondanks dat ik soms werd tegengewerkt door instanties, omdat ik een labeltje had en daardoor bepaalde dingen niet mocht, zoals een studie volgen – die ik overigens helemaal zelf bekostigde – ging ik door. Mijn ‘roep’ was sterker dan de angst voor de eventuele consequenties die het zou hebben.

De overheid zag (nog) niet wat ik zag. Een baan die mij zou passen als een jas, waarbij ik anderen op hun pad zou kunnen begeleiden én volledig zelfstandig mijn geld zou kunnen verdienen. Daarbij moet ik ook zeggen dat ik het geluk had keer op keer de juiste personen te treffen, die in mij geloofden en zagen hoe hard ik met mezelf aan het werk was. ‘Ga door, van mij heb je groen licht, jij bent een rolmodel’.
Ik werd ondernemer. Iets wat ik nooit – en mijn omgeving al helemaal niet –zou hebben verwacht.

Inmiddels ben ik ruim tien jaar verder en ben ik achter de schermen volop bezig met het oprichten van mijn tweede bedrijf.

Jij bent nodig!

Moraal van het verhaal. Heb je een droom, voel je een vurig verlangen, ga ervoor! Laat je door niets en niemand tegenhouden. Alsjeblieft, luister niet teveel naar anderen, voor je het weet ga je geloven wat zij zeggen. Je bent tot veel meer in staat dan je zelf denkt. Ook wanneer men zegt dat je voor een dubbeltje geboren bent, jij kunt echt wel een kwartje worden. En zelfs meer dan dat, je bent zoveel waard! Jij hebt zo’n authentieke kijk op deze wereld waarmee je vele mensen verder kan helpen, op welke manier dan ook. Jij bent nodig.

Zit je vast en denk jij hierbij mijn hulp nodig te hebben, stuur mij een bericht. Ik loop graag een stukje met je mee.